De Kunst van Hokjes (denken)

Hokjesdenken. Het woord alleen al heeft een negatieve connotatie in de Nederlandse samenleving die individualiteit en uniciteit hoog in het vaandel draagt.

Deze vraag wordt op intrigerende wijze weerspiegeld in het kunstwerk van een artiest die ‘De Nederlandse hokjesgeest’ heeft gecreëerd vol met miniatuurfiguren, elk uniek, maar toch ondergebracht in hun eigen kleine compartiment.

Er zit iets dubbelzinnigs in hokjesdenken. Aan de ene kant vieren we de authentieke expressie van ieders unieke ik en verwerpen we het idee van vooraf bepaalde categorieën die onze identiteit beperken. Aan de andere kant hebben sociale en neurowetenschappen aangetoond dat hokjes ons helpen om de wereld om ons heen te structureren en te begrijpen. Zonder deze mentale compartimenten zou onze (werk) omgeving ongrijpbaar en chaotisch zijn.

Kijkend naar bijvoorbeeld de diversiteit binnen de LGBTQ+ gemeenschap, zien we dat hokjes ook een bron van inclusie, emancipatie en zelfexpressie kunnen zijn. Een paradox ontstaat wanneer mensen zich verzetten tegen etikettering, maar tegelijkertijd nieuwe categorieën creëren. Dit fenomeen laat zien dat zelfs in onze afwijzing van hokjes, we ze nog steeds gebruiken als een manier om onszelf en anderen te definiëren.

Conclusie: laten we hokjes zien als kleine galerijen die de veelzijdigheid van de menselijke ervaring en achtergrond tentoonstellen. In elk hokje huist een verhaal, en samen vormen ze een mozaïek van talenten in uw bedrijf.

Inter-Focus helpt Nederlandse bedrijven begrip op te brengen voor het hokje ‘gedeeltelijk arbeidsongeschikte medewerker met een migratieachtergrond’. De kunst van reintegratie ligt in het erkennen en het reactiveren van talentvolle hokjes.